روستای صخره‌ای ۸۰۰ متری در چین
۱۷:۵۰ | ۱۳۹۹/۰۲/۲۸
به گزارش اخبار ساختمان، خانه‌شان قبلا روی صخره‌ای ۸۰۰ متری سطح زمین بود، حالا، اما ده‌ها روستایی ایالت سیچوان چین به مجتمع‌هایی مسکونی در شهر منتقل شده‌اند. دهکده اتولی‌یر بعد از انتشار عکس مردمی که کوچک و بزرگ، با احتیاط و در یک شیب تند از نردبان‌های چوبی و فرسوده بالا می‌رفتند بر سر زبان‌ها افتاد.
ساکنان دهکده اتولی‌یر مجبورند با بالارفتن از نردبان به خانه‌شان برسند
ساکنان حدود ۸۴ خانه تا حالا به آپارتمان‌های نوساز منتقل شده‌اند. این اقدام در راستای کارزار ریشه‌کن کردن فقر در چین تا پایان سال ۲۰۲۰ انجام شده است.
دهکده اتولی‌یر در سال ۲۰۱۶ به سرخط خبر‌ها تبدیل شد. بعد از اینکه معلوم شد ساکنان آن مجبورند در حالی که بچه هایشان را در بغل گرفته‌اند و مایحتاج زندگی شان را حمل می‌کنند از نردبان‌های خطرناک بالا بروند تا به خانه‌شان برسند. خیلی زود دولت دست به کار شد و نردبان‌های چوبی را با نردبان‌های فلزی جایگزین کرد.
دولت نردبان‌های چوبی را با نردبان‌های فلزی جایگزین کرد
حالا اهالی دهکده به شهرستان ژاوجوه که حدودا ۷۰ کیلومتری آنجا است منتقل شده‌اند. بسته به تعداد افراد خانواده، هر خانوار یک آپارتمان مبله ۵۰، ۷۵ یا ۱۰۰ مترمربعی دریافت کرده است.
برای خیلی از این روستاییان که از اقلیت قومی یی هستند و سال‌های سال و نسل اندر نسل در دهکده اتولی‌یر زندگی کرده‌اند این تغییر خیلی بزرگی است. عکس‌هایی که در رسانه‌های دولتی چین منتشر شده روستاییان خوشحال را نشان می‌دهد و یکی از آن‌ها به شبکه تلویزیون دولتی چین می‌گوید “خیلی خوشحال است که امروز یک خانه خوب گرفته است. “
بار مالی سنگین
به گفته مارک ونگ، پروفسور جغرافیای انسانی در دانشگاه ملبورن، اینگونه برنامه‌های اسکان دادن، اغلب حمایت‌های مالی چشمگیری از دولت دریافت کرده‌اند که به طور معمول ۷۰ درصد است. با وجود این بعضی خانواده‌ها حتی با این حمایت مالی هم بضاعت مالی خرید این آپارتمان‌ها را ندارند.
او گفت: “برای بعضی از این روستایی‌های فقیر، پرداخت ۳۰ درصددیگر هنوز خیلی سخت است، مجبور می‌شوند وام بگیرند که باعث می‌شود بیشتر در قرض فرو روند. برای فقیرترین‌هایشان، آنقدر این بار مالی سنگین است که بعضا مجبور می‌شوند همان جا که هستند بمانند.“
به گفته رسانه دولتی چاینا دیلی، هر نفر باید ۲۵۰۰ یوان، معادل ۳۵۲ دلار، برای این نقل مکان بپردازد، پس یعنی این جابجایی برای یک خانواده چهار نفره ۱۰ هزار یوان خرج دارد.
این مسیری است که روستاییان برای رسیدن به خانه باید طی کنند
وانگ می‌گوید این هزینه به نسبت پایین است، چون در بعضی پروژه‌های جابه‌جایی دیگر مردم باید ۴۰ هزار یوان می‌پرداختند. به گفته وانگ در اغلب کارزار‌های جابه‌جایی به خاطر فقر، روستاییان می‌توانند انتخاب کنند که جابه‌جا بشوند یا نه، و معمولا از خارج شهر به شهر آورده نمی‌شوند.
او می‌گوید: “در اغلب موارد افراد را به شهر‌های کوچک یا حومه منتقل می‌کنند؛ بنابراین روستاییان به شهر‌های بزرگ منتقل نمی‌شوند. همه زندگی شهری را نمی‌خواهند و اغلب کسانی که آن را می‌خواهند تا حالا روستایشان را ترک کرده و به شهر رفته‌اند.
معمولا دولت برای پروژه‌های جابه‌جایی افراد محدودیت فاصله در نظر می‌گیرد. این به نفع افراد است، چون روستاییان می‌توانند مزرعه‌شان را نگه دارند، بنابراین برایشان موقعیت خیلی جذابی است. “در این مجتمع‌های نوساز علاوه بر روستاییان دهکده اتولی‌یر، ساکنان مستمند دیگر نقاط ایالت سیچوان هم زندگی می‌کنند.
مجمتع‌هایی که روستاییان در آن‌ها زندگی خواهند کرد
حدود ۳۰ خانوار در دهکده اتولی‌یر، که قرار است به یک مکان توریستی تبدیل شود، باقی مانده‌اند. رسانه دولتی چاینا دیلی می‌گوید این ساکنان در واقع مسئول گرداندن صنعت توریسم این محل هستند، باید مهمانسرا‌ها را بگردانند و به توریست‌ها دور و بر را نشان دهند و آن‌ها را سرگرم کنند.
دولت محلی برنامه‌های بلندپروازانه‌ای دارد. می‌خواهد برای رفت و آمد توریست‌ها به دهکده تله‌کابین راه بیاندازد و مناطق اطراف را توسعه دهد. پیش از این گزارشی بود از برنامه تبدیل کردن این منطقه به یک منطقه تفریحی و رسانه‌های دولتی هم از سرمایه‌گذاری ۶۳۰ میلیون یوانی دولت در آن خبر داده بودند.
با وجود اینکه اینگونه توسعه‌ها می‌تواند شغل‌های بیشتری در این منطقه ایجاد کند، مشخص نیست چه تدابیری اندیشیده شده تا از زیست بومی منطقه محافظت کند و از توسعه بیش از حد آن جلوگیری کند.
شی جین پینگ، رئیس‌جمهوری چین، اعلام کرده است که کشورش تا پایان سال ۲۰۲۰ فقر را ریشه‌کن می‌کند. در سراسر چین تعریف واحد و استانداردی از فقر وجود ندارد و در هر استان این تعریف فرق می‌کند.
یکی از استاندارد‌هایی که زیاد به آن ارجاع داده می‌شود درآمد خالص سالانه ۲۳۰۰ یوان، معادل ۳۳۱ دلار، است. طبق این استاندارد در سال ۲۰۱۷ حدود ۳۰ میلیون نفر در اقصی نقاط چین در فقر زندگی می‌کردند.
اما ضرب‌الاجل ۲۰۲۰ دارد به سرعت نزدیک می‌شود و وانگ می‌گوید ممکن است رسیدن به این هدف به دلیل همه‌گیری کرونا به تاخیر بیفتد. “رسیدن به این هدف، حتی با نبود کووید-۱۹ هم سخت بود و حالا اگر واقع‌گرا باشیم، بسیار دشوارتر هم شده است. “
بوبینا
